کلیات

مقدمه

    علامت تجاری[۱] سابقه بسیار طولانی دارد و حتی از دوران باستان نیز وجود داشته است. شاید بتوان گفت که این پدیده زمانی بوجود آمد که مردم آنچه را که مورد نیازشان بود، خودشان تهیه می‌کردند و یا اغلب آنها را از طریق صنعت‌گران محلی تامین می‌نمودند. همچنین بنگاههای اقتصادیی وجود داشتند که با استفاد از علامت کالاهای خود را فراتر از موقعیتهای محلی و یا بعضاً در مسافتهای دورتری به فروش می‌رساندند. تقریباً از حدود ۳۰۰۰ سال قبل صنعت‌گران هندی بر روی تولیدات و کالاهای خود امضای سازنده کالا را حک می‌کردند و آنها را به کشورهای دیگر، از قبیل ایران ارسال می‌نمودند. صنعت‌گران چینی نیز در بیش از ۲۰۰۰ سال قبل کالاهایی را که در سراسر منطقه مدیترانه می‌فروختند، دارای علامت بود و حتی در یک دوره زمانی حدود هزار علامت مختلف سفالینه رومی مورد استفاده قرار گرفته بود که از آن جمله برند فورتیس [۲] آنچنان مشهور گردید که بارها از آن کپی برداری و تقلید شد. باشکوفائی علامت در قرون وسطی[۳]، استفاده از علائم نشانگر کالاهای یک تاجر و یا صنعت‌گر بود و به همین منوال از صدها سال قبل بتدریج این رویه توسعه یافت، گرچه اهمیت اقتصادی آن هنوز هم بصورت محدود مطرح بود.[۴]

     علامت تجاری برای مدتهای طولانی و مادامی که یک نفر کار تجاری و یا داد و ستد کالای خاصی را در همان بازار و یا در همان شهر انجام می‌داد، مورد استفاده قرار می‌گرفت و یکی از بخشهای مهم تجارت، توسعه و فروش کالای تجاری ناشناخته و کسب شهرت برای کیفیت یا تنوع تولیدات یا ارزش بالای محصولات بود. در قرون وسطی علائم کارگاههای زرگری و طلاکاری به وجود آمد و گامهای اولیه در جهت صدور گواهی ثبت را می توان دید.

     از آنجائیکه علامت تجاری یکی از بخش های کلیدی و مهم تجارت محسوب می شود، قوانین ملی و بین المللی، این حقوق تجاری را حمایت می‌کنند تا آن کالای شناخته شده را از جعل و تقلب توسط دیگران مصون داشته و یا از استفاده همان علامت تجاری جلوگیری می‌نماید. بنابراین،  قوانین قضایی برای علائم تجاری بسیار حساس و پیچیده می‌باشند. به بیانی دیگر، می توان اینگونه گفت که آنها دقیقاً همان چیزی هایی نیستند که یک شخص در تجارت تصور می‌کند و یا براساس تجربیات فروش کالاها در اذهان وی متصور می شوند، بلکه دارای ظرایفی هستند که باید در قوانین تبیین گردند.

مبحث اول: مفاهیم و پیشینه حقوق علامت تجاری

گفتار اول: مفاهیم علامت تجاری

     علائم تجاری کالاهای یک شرکت اقتصادی را منحصر بفرد نموده و آنها را از کالاهای سایر رقبای آن شرکت قابل تشخیص و تفکیک می‌نماید. مفاهیم برند[۵] و علامت تجاری[۶] از جهات بسیاری با یکدیگر مشابه و مرتبط می‌باشند، گرچه بنظر می رسد که برند اصطلاح جدید است و علامت تجاری ایده‌ای سنتی و قدیمی‌تر است، لیکن هردوی آنها در مورد تصاویر و حسن شهرت یک محصول بکار می‌روند، اما مفهوم علامت تجاری بیشتر متمرکز بر روی منبع و منشاء کالاها می‌باشد. مثلا یک مشتری که می‌خواهد محصولات مختلفی مانند خمیردندان کرست[۷] و یا کره با دام‌زمینی برنوجف[۸]و یا سایر محصولات را خریداری کند، علاقه و تمایل بسیار زیادی دارد تا اینگونه کالاها را با این برندها، براساس ذهنیت و اعتقاد خود نسبت به کیفیت و جذابیت آنها تهیه نماید و شاید برای او خیلی اهمیت نداشته باشد که تولیدکننده آن کیست.[۹]

 از طرفی توجه و اعتماد مشتری بر منبعی است که کالای مورد نظر او را تولید و عرضه می نماید و این شناخت بوسیله علامت تجاری حاصل می شود.

     بنابراین، بسیاری از مصرف کنندگان براساس دیدگاهها و تجربیات خود بخاطر کیفیت، شهرت و یا بعضاً به جهت تبلیغات گسترده یک محصول و یا کالایی را با برند مشهور انتخاب می نمایند، و این علامت تجاری خاص تایید کننده همه ویژگیها و انتظاراتی است که مصرف کننده دارد و از طرفی منافع تولید کننده را نیز تضمیین می نماید. درواقع امروزه در بازارهای تجاری و با توجه به دامنه تولیدات، ممکن است یک برند توسط چندین شرکت مورد استفاده قرار گیرد. از این رو،     نمی توانیم بگوییم که یک برند نشانگر منبع یک محصول یا کالای تولیدی است.

     قوانین مربوط به علائم تجاری در انگلستان از زمان وقوع انقلاب در امریکا وجود داشته است و بسیاری از مفاهیم آن برگرفته از قانون تغییر یافته امریکا می‌باشد. بدیهی است که استفاده از علامت تجاری در عرصه تجارت سبب ایجاد حقوق حمایتی در برابر رقابت غیرمنصفانه، تقلید و جعل علامت تجاری را فراهم می‌کنند. این موضوع معروف به «قانون عمومی علامت تجاری» می‌باشد، یعنی حقوقی که از یک منبع نشأت گرفته و محدود به یک منطقه جغرافیایی است که آن علامت مورد استفاده قرار می‌گیرد. از طرفی هنگامی که یک علامت به ثبت رسید، بعنوان یک بخش از استانداردها در پایگاه اطلاع‌رسانی ثبت شده و در اختیار عموم مردم قرار می‌گیرد تا در صورتی که شخصی تمایل داشت تا از علامت تجاری جدیدی استفاده نماید، در این پایگاه داده، جستجو نموده و اطمینان حاصل نماید که این علامت و یا مشابه آن قبلاً وجود داشته است . قوانین اینگونه می‌گویند که ثبت یک علامت و یا حتی انتشار آن برای اعتراض موضوعی است که هر فرد باید آن را بداند و مسئولیت مطلع بودن از آن، به عهده خود فرد است.[۱۰]

گفتار دوم:پیشینه علامت تجاری

     انسانهای اولیه از علائم برای نشان دادن مالکیت بر حیوانات روی بدن آنها را داغ می‌گذاشتند که در غارها بیش از ۵۰۰۰ هزار نقاشی و سمبل‌های از آنها نیز وجود دارند. همچنین در جوامع مصر باستان نیز صنعتگران بر روی کالاها از جمله محصولات کوزه‌گری، بیش از ۳۰۰۰ علامت را حک کرده بودند. همچنین صنعتگران امپراتوری روم نیز بر روی آجرها علائم مختلفی را حک می‌نمودند. همچنین، در خلال دوره رنسانس، استفاده از علائم تغییر یافت. در خلال قرن سیزدهم نیز قوانین مختلفی برای حمایت از سازندگان چاقو، شیشه و کالاهای چرمی تدوین گردید[۱۱].

     علامت تجاری با صنعتی شدن جوامع شروع به ایفای نقش مهّمی نمود و بعنوان یک عامل کلیدی برای فعالیتهای اقتصادی در تجارت بین‌المللی و اقتصادهای متمرکز بر بازار مطرح گردید. صنعتی شدن و رشد اقتصادی متمرکز بر بازار به صنعت‌گران و تجار اجازه رقابت برای عرضه محصولات متنوع در یک طبقه‌بندی را فراهم نمود. آنها اغلب بدون هیچگونه تفاوت ظاهری برای مصرف کننده کالاهایی را عرضه‌ می‌کردند، لیکن عموماً در کیفیت، قیمت و دیگر ویژگیها کالاها متفاوت بودند. از این رو، باید به مصرف‌کننده‌گان این راهنمائی ها داده می‌شد که اجازه داشته باشند تا با درنظرگرفتن اینگونه ویژگیها کالاهای مختلف را با شرایط خاص خود، در میان دیگر کالاهای رقابتی انتخاب نمایند.

     ازسوی دیگر، با فراهم کردن این موقعیت برای مصرف‌کنندگان که بتوانند کالاهای مورد نیاز خود را از میان محصولات دیگر انتخاب نمایند، صاحبان علائم تجاری را نیز تشویق نمود تا کیفیت محصولات فروخته شده را حفظ کرده و بعضاً ارتقاء دهند تا انتظارات مصرف کنندگان را برآورده نمایند. از این رو علائم تجاری صنعت‌گران را ترغیب نمود که بطور پیوسته محصولات را با کیفیت‌های بالا تولید کنند و در نتیجه این موضوع باعث ایجاد انگیزه و پیشرفت اقتصادی گسترده در سیستم صنعتی و اقتصادی کشورها شد.[۱۲]

     لذا ضرورت ایجاب می نمود تا کالاها نام و مشخصه‌ای را داشته باشند که مردم بتوانند آن محصولات را از یکدیگر تمیز دهند. بدین ترتیب، بنظر می رسید که راهکار نامگذاری کالاها در بازار، نصب  و یا حک کردن علامت تجاری بر روی تولیدات می تواند اقدام موثر و کارآمدی باشد. هر تولید کننده سعی می کرد تا نشان و علامت تجاری خود را روی محصولات تولیدی قرار داده تا مصرف کنندگان بتوانند آنها را بخوبی از سایرین تشخیص دهند.

 متن فوق تکه ای از این پایان نامه بود

برای دیدن جزییات بیشتر ، خرید و دانلود آنی فایل متن کامل می توانید به لینک زیر مراجعه نمایید:

متن کامل

لینک بالا اشتباه است

برای دانلود متن کامل اینجا کلیک کنید

       

:: بازدید از این مطلب : 363